Bokeo Nature reserve - Pak Beng - Luang Prabang

Zo ook aan de titel te zien is, is er een hoop gebeurd de afgelopen week. Na wat rustige dagen in Chiang Mai toch echt aan het werk, mahouttraining!

Een mahout is een olifantenverzorger, meestal is de band tussen gids en dier levenslang. Een erg mooi thais gezegde is dat de olifant alleen trouw aan de mahout is, wanneer de mahout dat op zijn beurt ook aan de olifant is. Op weg naar het elephant center hoorden we dan ook een (broodje aap?) verhaal over een mahout die vreemd was gegaan en vervolgens een rotschop van zijn eigen olifant kreeg.. toch maar een olifant als huisdier bij thuiskomst?

Wij mochten de kneepjes van het vak leren op "dancing queen", wat nog niet zo makkelijk was, omdat, zoals de naam al doet vermoeden, het lieve beestje de grootste moeite had met stilstaan. Maar het was erg gaaf, de olifanten werden in de watten gelegd (geen showpraktijken) en na afloop ging niet alleen de olifant in bad, maar wij ook (in een modderpoel vol met olifantenstront.. erg schoon werden we er niet van).

De laatste dag in Chiang Mai heeft Rene in zn uppie een trekking gedaan in het Doi Suthep National park. Eigenwijs en zonder gids resulteerde dit in een wilde achtervolging door een everzwijn. Daan & Cin dachten het wat rustiger aan te doen met een kookcursus, totdat bleek dat de les werd afgesloten met een zo hoog mogelijke vlam in de pan! Gelukkig hebben we onze wimpers nog..

Vervolgens zijn we met zn twee weer verder gereisd naar de grens met Laos. Dit was wel een van de slechtste busritten, ook nog een hond aangereden maar die werd wel nog heel lief eigenhandig in de berm geworpen. Daarna met een wankel bootje de grens over, een paar stempels en een oorthermometer voor de mexicaanse griep verder en we waren in Huay Xai, de vertrekplaats voor de Gibbon experience.

De gibbon experience is een vorm van ecotoerisme in een stuk jungle van het bokeo nature reserve. De jungle wordt nu beschermd, de gibbonjagers zijn nu gidsen door het park en het geld van de toeristen wordt direct weer in het park gepompt. Naast dit goede doel is het natuurlijk vooral gewoon su-per-gaaf om 3 dagen op 50 meter hoogte in een boomhut te wonen en je te verplaatsen in ongerepte stukken jungle door hiken en ziplines (tokkellijnen). Het wonen in de boomhut was bizar, plassen (met 2 seconden geluidsvertraging), eten (ophalen dmv een katrol) en huisdieren (spinnen van 2 vuisten groot, poten niet meegerekend). We hebben gibbons, baviaanachtige apen, giant eekhoorns en een hele hoop andere dieren gespot. ZO TOF!!
De vele bloedzuigers tijdens de hike naar de waterval waren wel wat minder, maar resulteerde wel in een sprintje bergopwaards..Echt een once in a lifetime experience en niet uit te drukken in tekst of met foto's..

Na een welkome douche doorgegaan met de slowboat via Pak Beng (klein vissersdorpje, elektriciteit dmv een generator dus no way dat die fan het na 10en nog deed) naar Luang Prabang. Na 16 uur op een harde bank (wel met vele potjes toepen met de groep Nederlanders en britten die we zijn tegengekomen) met een behoorlijke houten kont aangekomen in deze UNESCO laid back stad.

Een veel te lang verhaal, maar wij genieten en kunnen het niet anders omschrijven dan:

"And I still.. have no sound.. what I'm looking for" red. de coverband in Chiang Mai met een eigen interpretatie van een bekend nummer van U2.